Bas heeft een angststoornis. “Het begon al in mijn pubertijd. Ik was altijd al een angstige jongen, maar op mijn achttiende werd het erger. Toen kreeg ik paniekaanvallen. Angst voor de angst, zeg maar. Ik zat veel thuis, ging niet meer naar school, keek tv, en dat was het.”

Een traject bij De Windroos zag Bas in eerste instantie niet zitten. “Ik dacht: ik los het zelf wel op. Maar dat ging niet. Ik kwam niet verder, kwam op een gegeven moment zelfs nauwelijks de deur meer uit. Ik zat gewoon vast.” Uiteindelijk besloot hij toch om De Windroos een kans te geven. Hij begon met een traject om zijn computervaardigheden te verbeteren. “We maakten vaste afspraken wanneer en hoe laat ik kwam. Dat was goed voor me, die structuur. In het begin waren er zeker dagen dat ik niet wilde, omdat ik me rot voelde. Maar ik wist dat als ik ging, ik me daarna beter voelde.”

Bij De Windroos bloeide Bas op. “Het was er fijn, omdat de begeleiders ontzettend lief en geduldig zijn. Er is geen druk om te presteren. Het is veilig en je wordt niet veroordeeld om wie je bent. Er heerst een soort familiegevoel; iedereen hoort erbij. En als je alleen in een hoekje wilt zitten als je een keer een mindere dag hebt, is het ook goed. De begeleiders van De Windroos zien het ook direct als je een slechte dag hebt. Daarbij zijn de studiebegeleiders van alle markten thuis, wat heel handig is.”

Bas komt nu een aantal jaar bij De Windroos en het gaat heel goed. “Ik ben begonnen aan een hbo-thuisstudie Maatschappelijk Werk, loop stage, ik reis veel met het ov en heb een vriendin in Amsterdam. Ik had echt nooit gedacht dat mijn leven er zo uit zou zien en ik zo veel weer zelfstandig kon doen. Ik ben hier een sterker persoon geworden.”